Category: அறிக்கைகள்

உண்மை அறியும் குழு அறிக்கை
கடலூர்

மே 30, 2014

கடலூர் மாவட்டம், சிதம்பரம் வட்டம், குமராட்சி ஒன்றியத்தில் உள்ள வடக்கு மாங்குடி கிராமத்தில் சுமார் 400 வன்னியர் குடும்பங்களும் நூறு தலித் (பறையர்) குடும்பங்களும் வாழ்கின்றன. நாடாளுமன்றத் தேர்தல் நடந்த அன்று (24–04–2014) இரவு ஏழு மணி வாக்கில் அங்கு நடைபெற்ற சாதி வன்முறையில் 30-க்கும் மேற்பட்ட தலித் வீடுகள் தாக்கப்பட்டன. தாக்குதலில் காயமடைந்து மருத்துவமனையில் சேர்க்கப்பட்டவர்களில் தற்போது இருவர் இறந்துள்ளனர். இன்னும் அக்கிராமத்தில் அமைதி திரும்பவில்லை. இது குறித்த உண்மைகளை அறியவும் அக்கிராமத்தில் அமைதி திரும்புவதற்கான வழி முறைகளைக் கண்டறியவும் இப்பகுதியில் இயங்குகிற ‘சாதி மறுப்பு இயக்கங்களின் கூட்டணி’யின் பொறுப்பாளர் திரு.எஸ்.சுந்தர் அவர்கள் ஒரு உண்மை அறியும் குழுவை அமைக்குமாறு கேட்டுக் கொண்டார். இதை ஏற்று கீழ்க்கண்டவாறு உண்மை அறியும் குழு அமைக்கப்பட்டது.

குழு உறுப்பினர்கள்

பேரா. அ. மார்க்ஸ், மனிதஉரிமைகளுக்கானமக்கள்கழகம் (PUHR), சென்னை,

கோ. சுகுமாரன், மக்கள்உரிமைக்கூட்டமைப்பு (FPR). புதுச்சேரி

வழக்குரைஞர்க. கவுதமன், சிதம்பரம்,

வழக்குரைஞர்க. கேசவன், குடியுரிமைப்பாதுகாப்புமையம் (CPCL) சென்னை,

இரா. பாபு, இளைஞர்களுக்கானசமூகவிழிப்புணர்வுமையம் (SASY), கடலூர்,

ஆர். தனவந்திரன், ஏகாதிபத்தியஎதிர்ப்புஇயக்கம், சீர்காழி,

தே. மகேஷ், திராவிடர்விடுதலைக் கழகம், மயிலாடுதுறை,

எம். அன்பு, திராவிடர்விடுதலைக் கழகம், மயிலாடுதுறை.

இக்குழு உறுப்பினர்கள் நேற்று வடக்கு மாங்குடி சென்று இரு தரப்பு மக்களையும் சந்தித்து விரிவாகப் பேசினர். பாதிக்கப்பட்ட மக்களின் வீடுகள் மற்றும் சேதமாக்கப்பட்ட பொருட்களையும் பார்வையிட்டனர். வன்னியர் மக்கள் தந்த மனுக்களையும் பெற்றுக் கொண்டனர். முதல் தகவல் அறிக்கை, இறந்தவர்கள் இருவரின் பிரேத பரிசோதனை அறிக்கை, பாதிக்கப்பட்டோருக்கு அரசு அளித்துள்ள உதவி தொடர்பான ஆவணங்கள் ஆகியவற்றையும் சேகரித்துக் கொண்டனர். காவல் துணைக் கண்காணிப்பாளர் ஆர். ராஜாராம் அவர்களைத் தொலை பேசியில் தொடர்பு கொண்டபோது அவர் மிகவும் விளக்கமாக எங்கள் கேள்விகளுக்குப் பதிலளித்தார். முன்னதாக இக்குழுவைச் சேர்ந்த பாபு மருத்துவமனைக்குச் சென்று அங்கு அனுமதிக்கப் பட்டவர்களையும் சிதம்பரம் மருத்துவமனை முதன்மை மருத்துவ அதிகாரி அமுதா சிவானந்தம் அவர்களையும் சந்தித்து வந்தார்.

பின்னணி

வடக்கு மாங்குடி கிராமத்தில் வன்னியர் பகுதியை ஒட்டி சுமார் 100 மீட்டர் தொலைவில் தலித் குடியிருப்பு அமைந்துள்ளது. கிட்டத்தட்ட ஒரு தீவைப் போல இது வன்னியர் குடியிருப்புகளுக்கு மத்தியில் அமைந்துள்ளது. தலித் மக்களின் வீடுகளை ஒட்டி வன்னியர்களின் சுடுகாடு உள்ளது. பிணங்கள் எரிக்கப்படும்போது அங்குள்ள தலித் வீடுகள் அனைத்திலும் துர் நாற்றம் மட்டுமல்லாமல் புகையும் சூழும் நிலையில் இச் சுடுகாடு அமைந்துள்ளதை பஞ்சாயத்து மற்றும் அரசு நிர்வாகங்கள் எவ்வாறு இதுகாறும் அனுமதித்து வந்துள்ளன என்பது எங்களுக்கு விளங்கவில்லை. தற்போது பிரச்சினைக்குப் பின் காவல்துறை அளித்த அழுத்தத்தின் காரணமாக அதற்குப் பின் இறந்த இரு வன்னியர்களின் உடல்கள் அங்கு எரிக்காமல் புதைக்கப்பட்டுள்ளதை நாங்கள் படம் எடுத்துக் கொண்டோம்.

தலித் மக்களில் ஒருவரைத் தவிர பிறர் யாருக்கும் வீட்டு மனைகளைத் தவிர வேறு சொத்துக்கள் இல்லை. அவர்கள் தம் வாழ்வாதாரத்திற்கு வன்னியர்களையே சார்ந்துள்ளனர். அவர்கள் வெளியூர் செல்வதாயினும், பில்ளைகள் பள்ளிக்குச் செல்வதாயினும் வன்னியர் குடியிருப்புகளைக் கடந்தே செல்ல வேண்டும். அப்போது பேன்ட் அணிந்து செல்லும் மாணவர்களை அமட்டுவது, மாணவிகளைக் கிண்டலடிப்பது முதலான நிலை எப்போதும் உள்ளதாக தலித் மக்கள் அனைவரும் ஒத்த குரலில் புலம்பினர். தவிரவும் தலித் குடியிருப்பிற்கு அருகிலுள்ள சுடுகாட்டிற்குப் பிணத்தை எடுத்துச் செல்லும் போது பாடைகளில் சுற்றியுள்ள பூமாலைகளை தலித் வீடுகள் மீது வீசுவது, வாண வெடிகளை அந்தப் பக்கமாக எறிவது, தாரை தப்பட்டைகளை உரக்க முழக்கி அச்சுறுத்துவது முதலியன தொடர்ந்து நடந்து வந்துள்ளன. கண்ணுசாமி என்பவரின் மனைவி செல்வி (60) என்பவர் மீது இவ்வாறு எறியப்பட்ட வாணம் ஒன்று அவரது காலில் தொடை வரை எரித்து அறுவை சிகிச்சை செய்யப்பட்டிருந்ததை எங்கள் குழு படம் எடுத்துக் கொண்டது.

தலித் மக்கள் மலம் கழிக்கச் செல்வதானாலும் ஆடு மாடுகளை மேய்ப்பதானாலும் வன்னிய மக்களுக்குச் சொந்தமான வெளிகளுக்குத்தான் செல்ல வேண்டும். அபோதெல்லாம் சில நேரங்களில் அவர்கள் அவமானப்படுத்தப்படுவதும் உண்டு. இன்றைய பிரச்சினைக்குப் பின் கிராம சுகாதாரத் திட்டத்தின் கீழ் ஏற்கனவே கட்டப்பட்டு தண்னீர் வசதிகள் இல்லாது மூடப்பட்டிருந்த ஒரு கழிவறை தற்போது பயன்படுத்தப்படும் வகையில் சீர்திருத்தப் பட்டிருந்ததை நாங்கள் பார்த்தோம். தற்போது பெண்கள் மட்டும் இவற்றைப் பயன்படுத்துவதாகவும், அப்படியும் அங்கு குளிப்பதற்கு வசதி இல்லை எனவும் கூறப்பட்டது.

தலித் மக்களுக்கான சுடுகாடு சுமார் 2 கி.மீ தொலைவில் உள்ளது. அதற்குப் பாதை கிடையாது. மழைக் காலத்தில் பிணங்களைத் தூக்கிச் செல்வது மிகவும் பிரச்சினை. எனினும் எந்த மாற்றையும் வசதிகளையும் அரசு இது தொடர்பாகச் செய்து தரவில்லை. இது தொடர்பாக வன்னிய மக்களிடம் பேசும்போது அவர்கள் அந்தப் பாதை சுற்றியுள்ள பல கிராமங்களுக்கும் வடிகால் பகுதி எனவும் அவ்வழியே சாலை அமைக்கப்பட்டால் நீர் வழியமுடியாமல் தேங்கும் நிலை ஏற்படும் எனவும் கூறினர். தலித் மக்களுக்கான இச்சுடுகாட்டை ஒட்டியுள்ள நிலங்களில் செங்கல் அறுப்பது முதலான வடிவங்களில் வன்னியர்கள் ஆக்ரமிப்புச் செய்துள்ளதாகவும் தலித் மக்கள் குற்றம் சாட்டினர்.

நடந்து முடிந்த நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் இத் தொகுதியில் மோதிரச் சின்னத்தில் விடுதலைச் சிறுத்தைகள் கட்சியின் தலைவர் தொல்.திருமாவளவன் அவர்களும். பா.ம.க சார்பில் மாம்பழம் சின்னத்தில் சுதா மணிரத்தினம் அவர்களும் போட்டியிட்டுள்ளனர். அ.இ.அ.தி.மு.க சார்பில் இரட்டை இலை சின்னத்தில் போட்டியிட்ட சந்திரகாசி என்பவர் வெற்றி பெற்றுள்ளார்.

நெடுநாளாகக் கனிந்து கொண்டிருந்த இந்த தீண்டாமைப் பகை இன்று தேர்தலில் வக்களிப்பது தொடர்பான ஒரு பிரச்சினையை ஒட்டி ஒரு சாதி வன்முறையாக வடிவெடுத்துள்ளது.

சம்பவம்

ஏப்ரல் 24 அன்று வாக்குப் பதிவு முடிந்து வாக்குப் பெட்டிகள் முதலியன கொண்டு செல்லப்பட்ட கையோடு இரவு ஏழு மணி வாக்கில் தலித் குடியிருப்பிற்கு அருகாமையிலிருந்த ட்ரான்ஸ்ஃபார்மர் அணைக்கப்பட்டுப் பெருங் கூச்சலுடன் சுமார் அறுபது எழுபது பேர் அடங்கிய கும்பலொன்று தலித் மக்கள் வசித்த பகுதியில் இரும்பு பைப் மற்றும் தடிகள், அருவாள்கள் ஆகியவற்றுடன் கொச்சையான சொற்களில் சாதி சொல்லித் திட்டிக் கொண்டு பெருங் கூச்சலுடன் நுழைந்துள்ளது.

வெறித்தனமாக நுழைந்த இக்கும்பலைக் கண்டவுடன் தலித் இளைஞர்களும் வயது வந்த ஆண்களும் தப்பித்து ஓடியுள்னர். எஞ்சிய வயதானோரும் பெண்களும் மட்டும் அஞ்சி நடுங்கிய வண்ணம் அங்கிருந்துள்ளனர். அவர்கள் கம்புகளாலும் இரும்புத் தடிகளாலும் தாக்கப்பட்டுள்ளனர். வாசல்களில் நிறுத்தி வைக்கப்பட்ட இரு சக்கர மற்றும் நான்கு சக்கர வாகனங்கள் அடித்து நொறுக்கப்பட்டன. வீடுகளுக்குள் நுழைந்து அங்கிருந்த கிரைன்டர்கள் முதலியன அடித்துச் சேதப்படுத்தப்பட்டுள்ளன. அங்குள்ள ஒரே சற்றுப் பெரிய கான்க்ரீட் வீடு விடுதலைச் சிறுத்தைகளின் முகாம் தலைவர் தம்பிதுரை (த/பெ நாகூரான்) யுடையது. அதற்குள் நுழைந்து இரும்பு பீரோவை உடைத்துள்ளனர். கண்ணாடி ஜன்னல்கள் உடைக்கப்பட்டுள்ளன.

வன்முறை தொடங்கிய கொஞ்ச நேரத்தில் அண்ணாமலை நகர் காவல் நிலையத்தில் இருந்து போலீஸ் வந்து குவிந்து நிலைமையைக் கட்டுக்குக் கொண்டு வந்துள்ளனர்.

ஆனால் காவல்துறை வருவதற்குள்ளான இந்த இடைப்பட்ட சுமார் 45 நிமிடங்களில் குறைந்தபட்சம் பத்து பேர்கள் கடுமையாகத் தக்கப்பட்டனர். அதில் நான்கு பேர் உயிருக்கு ஆபத்தான நிலையில் இருந்தனர். சிதம்பரம் மருத்துவமனைக்குக் கொண்டு செல்லப்பட்ட எட்டு பேர்களில் இந்த நால்வரும் கடலூர் மாவட்டத் தலைமை மருத்துவமனை மற்றும் ஜிப்மெருக்கு அனுப்பப் பட்டனர். இவர்களில் அய்யாக்கண்ணு மகன் பழனி (80) தாக்கப்பட்ட 13ம் நாள் வீடிற்குக் கொண்டுவரப்பட்டு மரணம் அடைந்தார். சிவக்கொழுந்து மனைவி பாப்பா (65) சரியாக ஒரு மாதம் கழித்து ஜிப்மெர் மருத்துவமனையில் இறந்தார். இவர்களுக்கு வெளிக்காயங்கள் இருந்தது பிரேத பரிசோதன அறிக்கையில் தெளிவாக்கப்பட்டுள்ளது. மேலும் இருவர் இன்னும் மருத்துவமனையில் சிகிச்சைப் பெற்று வருகின்றனர். .

வாசல்களில் நிறுத்தப்பட்டிருந்த மூன்று இருசக்கர வாகனங்கள் இரு டாடா ஏஸ் வாகனங்கள் அடித்துச் சேதப்படுத்தப்பட்டன. பல வீடுகளில் கிரைன்டர், மிக்சி முதலியன நொறுக்கப்பட்டுள்ளன. ஒரு குடிசை தீக்கிரையாக்கப்பட்டுள்ளது.

தம்பிதுரையின் வீடு சேதப்படுத்தப்பட்டது தவிர உடைக்கப்பட்ட பீரோவிலிருந்த 3 பவுன் சங்கிலி ஒன்றும் வாசலில் பம்புடன் இணைக்கப்பட்டிருந்த மோட்டார் ஒன்றும் வன்முறையாளர்களால் எடுத்துச் செல்லப்பட்டன என்றும் குற்றம் சாட்டப்படுகிறது.

தாக்குதல் நடந்த அடுத்த நாள் (ஏப்ரல் 26) இரவு வன்னியர்களுக்குச் சொந்தமான இரு மோட்டார் கொட்டகைகள் எரிந்துள்ளன. அவற்றில் இருந்த விதை நெல் முதலியனவும் எரிந்துள்ளதாக வன்னியர்கள் தரப்பில் குற்றம் சாட்டப்பட்டுள்ளது. இது குறித்து தலித் மக்களே அதைச் செய்தனர் எனவும் குறிப்பான சில பெயர்களைச் சுட்டியும் வன்னியர் தரப்பில் புகார் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. இதை மறுத்த தலித் மக்கள் இதை வன்னியர்களே செய்து விட்டுத் தம் மீது பழி போடுகின்றனர் எனக் கூறுகின்றனர்.

மேற்கொள்ளப்பட்டுள்ள நடவடிக்கைகள்

அண்ணாமலை நகர் காவல் நிலையத்தில் சென்ற ஏப்ரல் 25 அன்று பதியப்பட்டுள்ள முதல் தகவல் அறிக்கை (குற்ற எண் 114/14) மற்றும் மே 17 அன்று தாக்கல் செய்யப்பட்ட சட்டப் பிரிவுத் திருத்த அறிக்கை ஆகியவற்றில் குற்றம் சுமத்தப்பட்டவர்கள் மீது இ.த.ச 1147,148,294 (பி), 324,323,307,379,436, 302 3 of PPD act, SC St Act திருத்தப்பட்ட அவசரச் சட்டம் 2014 3(1)(r), 3(1)(s), 3(1)(0), 3(2)(va) ஆகிய பிரிவுகளின் கீழ் வழக்குப் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது.

ஏப்ரல் 25 அன்று 25 பேரும், 26ல் ஒருவரும், மே 19ல் ஒருவரும், 23ல் மூவரும் ஆக 30 பேர்கள் கைது செய்யப்பட்டுள்ளனர். மொத்தம் 78 பேர்கள் மீது வழக்குப் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளதாகவும் மீதமுள்ள 48 பேர் தேடப்பட்டு வருவதாகவும் வழக்கை விசாரித்து வரும் காவல் துணைக் கண்காணிப்பாளர் ராஜாராம் அவர்கள் குறிப்பிட்டார். மற்றவர்களைக் கைது செய்வதில் ஏன் இந்தத் தாமதம் எனக் கேட்டபோது மூன்று படைப் பிரிவுகள் அமைத்துத் தேடி வருவாதாகவும் விரைவில் அவர்களைப் பிடித்துவிடுவதாகவும் அவர் கூறினார்.

முதல்நாள் கைது செய்யப்பட்ட அத்தனை பேரும் வன்கொடுமைத் தடுப்புச் சட்டம் பிரயோகிக்கப்பட்டிருந்தும் இன்று பிணையில் வெளி வந்துள்ளனர். மற்றவர்களும் இன்று இச் சட்டத்தில் பிணையில் விடுதலை செய்யப்பட்டிருந்தாலும் தற்போது இருவர் இறந்துள்ளதால் இ.த.ச 302, 307 வது பிரிவுகளின் கீழ் பிணை பெற வேண்டியுள்ளதால் இன்னும் விடுவிக்கப்படவில்லை. எனினும் அவர்களும் இந்தப் பிரிவுகளிலும் பிணை பெற்று விரைவில் விடுதலை செய்யப்படும் வாய்ப்பு உள்ளது.

தமது மோட்டார் கொட்டகைகள் எரிக்கப்பட்டதாக வன்னியர்கள் கொடுத்த புகார் மீது எந்த நடவடிக்கையும் எடுக்கப்படவில்லை.

மே 23 அன்று நடந்த அமைதிக் கூட்டத்தில் தலித் மக்கள் மட்டுமே கலந்து கொண்டுள்ளனர்.. நாங்கள் விசாரித்துக் கொண்டிருந்த அதே நேரத்தில் எஸ்சி, எஸ்டி ஆணையத்தைச் சேர்ந்த அதிகாரிகளும் வந்து தலித் மக்களைச் சந்தித்துக் குறைகளைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தனர்.

இறந்து போன இருவர் குடும்பங்களுக்கும் தலா 1,85,000 ரூபாயும், பிற காயம்பட்ட ஒவ்வொருவருக்கும் 2500 முதல் 5,000 ரூபாய் வரையும், வாகனங்கள் சேதப்படுத்தப்பட்டவர்களுக்கு 3,000 முதல் 8,000 வரையிலும், எரிந்த மற்றும் தாக்கப்பட்ட வீடுகளுக்கு 2,500 முதல் 5000 ரூபாய் வரையும் இழப்பீடுகள் வழங்கப்பட்டுள்ளன.

மக்கள் கூற்று

இரு தரப்பிலும் நாங்கள் பலரையும் சந்தித்தோம். ஆண்கள், பெண்கள் இளைஞர்கள் என ஒவ்வொரு தரப்பிலும் சுமார் 50 பேர்கள் எங்கள் முன் வாக்குமூலங்கள் அளித்தனர். அவர்களின் பெயர்கள் இங்கே தவிர்க்கப்படுகின்றன. வன்னியர் தரப்பில் எழுத்து மூலமாகவும் வாக்கு மூலங்கள் அளிக்கப்பட்டன.

தலித் மக்கள் கூறியது: “மாம்பழத்துக்கு ஓட்டுப் போடமாட்டீங்களான்னு சொல்லி அசிங்க அசிங்கமா திட்டிகிட்டே வந்து அடிச்சாங்க. எங்க பசங்க பேன்ட் சர்ட் போட்டுட்டு ரோடு வழியாப் போக முடியாது. பள்ளிக் கூடத்துக்குப் போற பொம்புளப் புள்ளங்களை வன்னியர் தெரு தாண்டுற வரைக்கும் யாராவது கூடவே பெரியவுங்க கொண்டு போய் விட வேண்டி இருக்கு. டீக்கடைகள்ல எங்களுக்கு டவரா செட்டிலதான் டீ குடுப்பாங்க. பஸ்சில அவங்க ஏறி உட்காந்தப்புறந்தான் நாங்க ஏறணும். இப்ப அவங்க எங்களுக்கு வேல கொடுக்கிறதுல்ல, எங்க ஆடு மாடுங்களை மேய்க்க விடமாட்டேங்குறாங்க. நாங்க எல்லாத்தையும் பக்கத்து கிராமங்கள்ல இருக்கிற எங்க சொந்தக்காரங்க வீடுகளுக்கு ஓட்டி விட்டுட்டோம் நாங்க இந்த ஊருல தொடர்ந்து இருக்க முடியாது. எங்க புள்ளைங்களாவது பயமில்லாம வாழ ஏதாவது வழி செய்யணும். சிதம்பரம் பை பாஸ் ரோட்ல இருக்கிற கூத்தங் கோயில்ல எங்களுக்கு வீடு கட்டிக் கொடுக்கணும். நாங்க எல்லாரும் அங்கே போயிடுறோம்.”

இவற்றைச் சொல்லும்போது சிலர் அழுதனர். எல்லோர் கண்களிலும் பயம் வெளிப்படையாகத் தெரிந்தது. ஓட்டுக் கேட்க வந்த பா.ம.கவினரிடம் சம்பந்தம் வச்சுக்கலாமா என தலித் யாரோ ஒருவர் கேட்டதால்தான் இவ்வளவும் நடந்துள்ளது என அவர்கள் சொல்கின்றனரே என நாங்கள் கேட்டபோது அப்படியெல்லாம் எதுவும் நடக்கவே இல்லை என உறுதியாக மறுத்தனர். அதே போல வன்னியர்களின் இரு மோட்டார் கொட்டகைகள் எரிக்கப்பட்டதற்குத் தாங்கள் காரணம் இல்லை, அவர்களே எரித்துக் கொண்டு விட்டுத் தம் மீது புகார் கொடுத்துள்ளதாகவும் கூறினர். போலீஸ் காவல் உள்ள போது நாங்கள் எப்படி அதைச் செய்திருக்க முடியும் என்றனர். வன்னியர்களைப் போலீஸ் தேடிக் கொண்டுள்ளபோது அவர்கள் மட்டும் இதை எப்படிச் செய்திருக்க முடியும் என நாங்கள் கேட்டபோது, அவங்க எல்லாம் பக்கத்துக் கிராமங்கள்லதானே ஒளிஞ்சிருக்காங்க, ராத்திரியில வந்து எரிச்சிருப்பாங்க என்று பதில் வந்தது.

வன்னியர் தரப்பில் இத்தகைய தீண்டாமை ஒதுக்கல்களில் முன்நிற்பவர்களாக முன்னாள் பஞ்சாயத்துத் தலைவர்கள் தமிழ்மாறன், தன ராஜேந்திரன், இன்றைய தலைவர் செந்தில், மற்றும் லோகநாதன், ஆசைமணி, முத்துக்குமரன், ராஜசேகரன், கபிலன் முதலானவர்களின் பெயர்களைக் கூறினர்.

வன்னியர் தரப்பில் கூறியது: “இதுவரைக்கும் எங்க கிராமத்துல எந்தப் பிரச்சினையும் வந்தது இல்லை. இப்ப ஓட்டுக் கேக்கப் போனபோது அவங்க பசங்க யாரோ ஏதோ பொண்ணு தருவீங்களான்னு சொன்னதா சொல்றாங்க. அன்னைக்கு ராத்திரி எங்க ஆளுங்க இதைக் கேக்கப் போனபோதுதான் பிரச்சினை. ரொம்பப் பேரு போகல. ஒரு இருவது முப்பது பேரு போயிருப்பாங்க. ஆனா எழுபது பேருக்கும் மேல கேஸ் போட்டுத் தேடுறாங்க. இந்தப் பிரச்சினைக்குச் சம்பந்தமே இல்லாத இஞ்சினீரிங் படிக்கிற கதிரவன், விஜயபாலன், கலைச்செல்வன் அப்புறம் விஜயேந்திரன் மாதிரி மாணவர்களை எல்லாம் புடிச்சுக் கைது பண்ணி இருக்காங்க. வெளியூர்கள்கள்ல வேல செஞ்சுட்டுருக்கவங்களை எல்லாம் கேஸ்ல சேத்திருக்காங்க. அப்பாவிங்கள கேஸ்ல இருந்து விடுவிக்கணும்.”

நிறையப் பெண்கள் முன்வந்து எங்களிடம் பேசினர், தங்களின் மோட்டார் கொட்டகைகள் எரிக்கப்பட்டது தொடர்பாகக் கொடுக்கப்பட்ட புகார் மீது நடவடிக்கை எடுக்கப்படாததைக் குறை கூறினர். ஏப்ரல் 24 அன்று தங்கள் தரப்பில் கொஞ்சப் பேர்கள் சென்று தாக்குதல் நடத்தியதை ஏற்றுக் கொண்ட அவர்கள், எனினும் இறந்து போனவர்களுக்கும் தாக்குதலுக்கும் தொடர்பில்லை எனவும், அவர்கள் கீழே விழுந்து இறந்திருக்கலாம் எனவும் கூறினர். ஏன் நீங்கள் இப்போது தலித் மக்கள் யாருக்கும் வேலை கொடுக்கவில்லை எனக் கேட்டபோது இப்பத்தான் எல்லாம் நடந்திருக்கு. எங்கள் ஆம்பிளைகளே இன்னும் வீடு திரும்பல. .அவங்க வந்து விவசாய வேலைகளைத் தொடங்கினாதான நாங்க அவங்களுக்கு வேலை கொடுக்க முடியும் என்றனர்.

அன்றைய தாக்குதலில் நேரடியாகப் பங்கு பெறாத சிலரும் கைது செய்யப்பட்டிருப்பதை தலிப் தரப்பிலும் ஏறுக்கொண்டனர். இது குறித்துத் துணைக் கண்காணிப்பாளரைக் கேட்டபோது இந்த வன்முறையை நியாயப்படுத்தி இதற்கு ஆக்கமும் ஊக்கமும் அளித்த வகையில் அந்தச் சமூகத்தைச் சேர்ந்த அவ்வளவு பேரும் குற்றவாளிகளே எனவும் தாங்கள் அப்பாவிகள் யாரையும் கைது செய்யவில்லை எனவும் அவர் கூறினார்.

எமது பார்வைகளும் பரிந்துரைகளும்

1. வடக்கு மாங்குடியில் இதுவரை பெரிய சாதி மோதல்கள் நடைபெறாவிட்டாலும் பல்வேறு வடிவங்களிலும் தீண்டாமை ஒடுக்குமுறைகள் அங்கு தொடர்ந்து இருந்து வந்துள்ளன. நாலாபுறமும் ஆதிக்க சாதியினரால் சூழப்படுள்ள இம்மக்கள் அச்சத்தில் வாழ்ந்து வருகின்றனர். தேர்தலை ஒட்டிய இன்றைய தாக்குதல் இந்த அச்சத்தை மிகுதிப்படுத்தியுள்ளது. இனிமேலும் இந்தக் கிராமத்தில் வாழ இயலாது என்று முடிவெடுக்கும் நிலைக்கு இன்று அவர்கள் வந்துள்ளனர். தலித் மக்களுக்குத் தனிக் குடியிருப்பு வேண்டும் என டாக்டர் அம்பேத்கர் அவர்கள் ஒரு கட்டத்தில் வைத்த கோரிக்கையை இன்று அவர்கள் ஒரு கையறு நிலையில் தன்னிச்சையாக வைக்க நேரிட்டுள்ளனர். அமைதிக் கூட்டத்திலும் அவர்கள் இக் கோரிக்கையை வைத்துள்ளனர் சுற்றிலும் ஆதிக்கச் சாதியினரால் சூழப்பட்டுள்ள நிலையும், சாதி வெறி அரசியல் ஒன்று இங்கு கட்டமைக்கப்ப்டுகிற சூழலும் இன்று தங்களின் பாரம்பரிய வாழிடத்தை விட்டுவிட்டு வெளியேறும் நிலைக்கு த்லித் மக்களைத் தள்ளியுள்ளது கவலை அளிக்கிறது. இந்த அச்சத்தைப் போக்க அரசு உரிய நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ள வேண்டும்.

2. தாக்குதல் நடத்தியது தொடர்பான குற்றச்சாட்டில் 78 பேர்கள் இருந்தும் மாதம் ஒன்றாகியும் குற்றம் சாட்டப்பட்டுள்ள 48 பேர்கள் இன்னும் கைது செய்யப்படாதது கவலை அளிக்கிறது. தருமபுரியில் இவ்வாறு குற்றம் சாட்டப்பட்ட பலர் பின்னர் அரசியல் தலையீட்டின் அடிப்படையில் கைது செய்யப்படாமல் போனது போல இங்கும் நிகழக் கூடாது. தேடப்படுகிற பலரும் அருகிலுள்ள கிராமங்களிலேயே ஒளிந்துள்ளதாகத் தெரிகிறது. மூன்று தேடுதல் படைகள் அமைத்தும் அவர்களைக் கைது செய்ய இயலவில்லை எனச் சொல்வது நம்பும்படியாக இல்லை. காவல்துறை உடனடியாகப் பிறரையும் கைது செய்ய வேண்டும்.

3. இந்தத் தாக்குதலுக்கு ஆக்கமும் ஊக்கமும் அளித்ததில் முழுச் சமூகத்திற்கும் பொறுப்புள்ளது எனக் காவல்துறை சொல்வது முற்றிலும் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடியதே. எனினும் முற்றிலும் தொடர்பில்லாத சில மாணவர்களும், வெளியூரில் இருந்த சிலரும் இன்று கைது செய்யப்பட்டுள்ளனர் என வன்னியர் தரப்பில் சொல்லப்படுவதால் காவல்துறையினர் இதைத் தீர விசாரித்து அதில் உண்மை இருந்தால் அவர்களை வழக்கிலிருந்து விடுவிக்கலாம். அதேபோல இப்போது வழக்கில் சேர்க்கபடாதவர்களில் யாரும் வன்முறையின் பின்னணியில் இருந்துள்ளனரா எனத் தீர விசாரித்து அப்படி இருந்தால் அவர்களும் வழக்கில் சேர்க்கப்பட வேண்டும்.

4. ஆதிக்க சாதியினரின் சுடுகாடு உடனடியாக தலித் பகுதியிலிருந்து அப்புறப்படுத்தப் பட வேண்டும் தலித் மக்களின் சுடுகாட்டிற்குச் செல்லும் பாதை நீர் வடிகாலைப் பாதிக்காத வகையில் உடனடியாகச் சீர்திருத்தப்பட வேண்டும். தலித் மக்கள் பயன்படுத்துவதற்கு இன்னும் அதிக அளவில் கழிப்பறைகள் மற்றும் குளியலறைகள் உடனடியாகக் கட்டித் தரப்பட வேண்டும். தலித் மக்களுக்குக் கட்டித் தரப்பட வேண்டிய சுமார் எட்டு தொகுப்பு வீடுகளின் பணி கட்டுமானப் பொருட்கள் வழங்கப் படாமையினால் நின்று போயுள்ளது. உடனடியாக அவற்றை வழங்கிப் பணிகளை நிறைவு செய்ய அரசு ஆவன செய்ய வேண்டும்.

5. சுற்றிலும் ஆதிக்கச் சாதியினரால் சூழப்பட்டுள்ள தலித் மக்கள் தற்சார்பு பெற அவர்களுக்கு நிலம் அளிக்கப்படுதல் அவசியம். குடும்பம் ஒன்றிற்கு இரண்டு ஏக்கர் விவசாய நிலம் அளிக்கும் திட்டம் இங்கு உடனடியாக நிறைவேற்றப்பட வேண்டும். அதுவரை நூறு நாள் வேலைத் திட்டம் முதலியவரற்றை தலித் மக்களுக்கு உடனடிப் பயன் அளிக்கும் வகையில் செயல்படுத்த வேண்டும். தற்போது இவ்வேலைத் திட்டத்தில் பங்குபெற்றவர்களுக்கு இரு மாத ஊதிய பாக்கி இருப்பதாகத் தலித் தரப்பில் கூறப்பட்டது. அது உடனடியாக வினியோகிக்கப்பட வேண்டும்.

6. வன்கொடுமைத் தடுப்புச் சட்டத்தில் கைது செய்யப்படுபவர்களுக்கு முன் ஜாமீன் அளிக்கப்படக் கூடாது என விதி இருந்தும் அவர்களுக்கு முன் ஜாமீன் அளிப்பதும், கைது செய்யப்பட்டவர்கள் எளிதில் பிணையில் விடுதலை செய்யப்படுவதும் தொடர்ந்து நடைபெற்று வருவது வருந்தத்தக்கது. நீதிமன்றங்களும் இதற்கு ஒத்துழைப்பது வேதனை அளிக்கிறது. தற்போது திருத்தப்பட்ட வன்கொடுமைத் தடுப்பு அவசரச் சட்டத்தில் (2014) வன்முறையாளர்களைப் பிணையில் விடுதலை செய்யும் போது பாதிக்கப்பட்டவர்களிடம் இவ்வாறு விடுதலை செய்வதால் தங்களுக்கு ஏதும் அச்சுறுத்தல் உள்ளதா என அவர்களின் கருத்தைக் கேட்க வேண்டும். எனினும் இவ்வாறு கேட்கப்படாமலேயே இப்போது கைது செய்யப்பட்டவர்கள் பிணையில் விடுதலை செய்யப்பட்டுள்ளனர். இது குறித்து நாங்கள் கேட்டபோது குற்றம் சுமத்தப்பட்டவர்கள் எளிதில் இனிப் பிணையில் விடுதலை ஆகாத வண்ணம் உரிய நடவடிக்கைகள் எடுப்பதாகத் துணைக் கண்காணிப்பாளர் பதிலுரைத்தார். திருத்தப்பட்ட அவசரச் சட்டம் குறித்த விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்தும் வகையில் மாநிலக் காவல்துறைத் தலைமை இச் சட்டப் பிரிவுகளை விளக்கி உரிய சுற்றறிக்கைகளை உடனடியாகக் காவல் நிலையங்களுக்கு அனுப்ப வேண்டும்.

7. தலித் மக்களுக்கு வேலை கொடுக்க மறுப்பது, வன்னியர் பகுதி வழியே தலித் மாணவ மாணவிகள் செல்வதற்கு அச்சம் நிலவுவது, தலித் மக்கள் ஆடு மாடுகள் மேய்ப்பதற்குத் தடை என பல பிரச்சினைகள் உள்ளன. இத்தகைய அச்சங்களைப் போக்கும் வண்ணம் இரு தரப்பினரையும் கூட்டி அமைதிப் பேச்சு வார்த்தை ஒன்றை மாவட்ட நிர்வாகமும் காவல்துறையும் மேற்கொள்ள வேண்டும்.

உண்மை அறியும் குழு அறிக்கை

மதுரை,

மே 19, 2014.

தேனி மாவட்டத்தில் பெரியகுளம் ஆண்டிப்பட்டி சாலையில் வடுகப்பட்டியை ஒட்டி உள்ள ஊர் மேல்மங்கலம். அமைச்சர் ஓ.பன்னீர்செல்வம், கவிஞர் வைரமுத்து ஆகியோரின் ஊர்களை ஒட்டி அமைந்துள்ள ஊர் இது. ஏப்ரல் 6 அன்று இரவு அவ்வூரைச் சேர்ந்த, ஆனால் தற்போது வெளியூரில் வசிக்கும் நண்பர் ஒருவரிடமிருந்து பதட்டத்துடன் எங்களுக்கு ஒரு அழைப்பு வந்தது. மேல்மங்கலம் கிராமத்தில் உள்ள அருந்ததிய மக்களின் வீடுகளை அவ்வூர் ஆதிக்க சாதியினர் எரித்துள்ளதாகவும், மக்கள் தாக்கப்பட்டுள்ளதாகவும் அந்த நண்பர் கூறினார்.

அடுத்த நாள் மதுரை மாவட்டம் உசிலம்பட்டி வட்டத்திலுள்ள உத்தபுரம் கிராமத் திருவிழாவில். நீதிமன்ற ஆணையை மீறி அவ்வூர் ஆதிக்க சாதியினர் அதே ஊரைச் சேர்ந்த தேவேந்திர குல வேளாளர்களைக் கோவிலுக்குள் அனுமதிக்க மறுப்பது தொடர்பாகப் பேச்சு வார்த்தை நடத்தச் சென்ற காவல்துறை மற்Ruம் வருவாய்த் துறை அதிகாரிகளை அவ்வூர் ஆதிக்க சாதியினர் கல்லெறிந்து தாக்கிய செய்தியையும் அறிந்தோம்

அடுத்தடுத்த நாட்கள் நாளிதழ்களிலும் இவை தொடர்பான செய்திகளைக் கண்ட எங்கள் குழுவினர் சென்ற ஏப்ரல் இறுதியில் மேல்மங்கலம் சென்று இது தொடர்பாக விசாரிக்க முனைந்தபோது காவல்துறையினர் எங்களை அனுமதிக்க மறுத்தனர். காவல்துறைக் கண்காணிப்பாளரைத் தொடர்பு கொண்டு பேசியும் எங்களுக்கு அனுமதி அளிக்கப்படவில்லை.

சென்ற சில மாதங்களுக்கு முன் திண்டுக்கல் மாவட்டம் நிலக்கோட்டை வட்டம் நடுப்பட்டி கிராமத்தில் அருந்ததிய மக்கள் தாக்கப்பட்டது குறித்த உண்மைகளை அறிய நாங்கள் சென்றபோதும், விருதுநகர் மாவட்டம் வத்திராயிருப்பு புதுப்பட்டியில் இரு தாழ்த்தப்பட்ட பிரிவினருக்கு இடையே உள்ள பிரச்சினைகளை ஆய்வு செய்யச் சென்றபோதும் இவ்வாறே காவல்துறையினர் எங்கள் முயற்சிகளைத் தடை செய்துள்ளனர்.

மிக்க நடுநிலையுடன் பிரச்சினைகளை ஆய்வு செய்து வெளியிடப்படும் எங்கள் அறிக்கைகள் நீதிமன்றங்களாலேலேயே முக்கிய ஆவணங்களாக பலநேரங்களில் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டுள்ளன. இந்தியாவில் இப்படியான உண்மை அறியும் குழுக்களை அமைத்து செயல்படுவதற்கு முன்னோடியாக விளங்குபவர் மகாத்மா காந்தி அடிகள்தான். ஜாலியன்வாலா பாக் படுகொலையின் போது மோதிலால் நேரு அவர்கள் காந்தி தலைமையில் அப்படி ஒரு குழுவை நியமித்தார். மிக நடுநிலையான அற்புதமான அந்த அறிக்கை அக்காலத்திலேயே தமிழ் உட்படப் பல்வேறு மொழிகளிலும் மொழியாக்கி வெளியிடப்பட்டது.

பரமக்குடி துப்பாக்கிசூடு குறித்த இது போன்ற ஒரு ஆய்வைத் தடை செய்ய தமிழகக் காவல்துறை நீதிமன்றத்தை அணுகியபோது நீதியரசர் இராமசுப்பிரமணியம் அவர்கள் அம்மனுவைத் தள்ளுபடி செய்ததோடு, மனித உரிமை அமைப்புகளின் இத்தகைய செயல்பாடுகள் ஒரு மூன்றாவது புலனாய்வு முயற்சி எனவும் உண்மைகளை அறிய இவை உதவி புரிகின்றன எனவும் கூறியுள்ளது குறிப்பிடத் தக்கது.

இந்தப் பின்னணியில் நாங்கள் இம்முறை நீதிமன்றத்தை அணுக முடிவு செய்தோம். எங்கள் மனு [W.P. (MD) NO. 6750 of 2014] நீதியரசர் இராம சுப்பிரமணியம் அவர்கள் முன் விசாரணைக்கு வந்தபோது ஏற்கனவே அங்கு அமைதி நிலைநாட்டப்பட்டதாகவும் நாங்கள் இவ்வூர்களுக்குச் செல்வது அந்த அமைதியைக் குலைக்கும் எனவும் அரசு வழக்குரைஞர் வாதிட்டார். அவரது வாதத்தை ஏற்க மறுத்த நீதியரசர் அரசியல்சட்டத்தின் 19 (1) (e) பிரிவின்படிஅங்கு செல்வது எங்களின் அடிப்படை உரிமை என்பதைச் சுட்டிக்காட்டினார். இன்று அங்கு நிலவும் அமைதி குலையக் கூடாது என அரசு தரப்பில் சொல்வது புரிந்து கொள்ளக் கூடியதுதான் என்றபோதிலும் இந்த அமைதி இயற்கையாக உருவானதா இல்லை மேலிருந்து திணிக்கப்பட்டதா என உறுதி செய்யும் பொறுப்பு எல்லோருக்கும் உண்டு. ஒரு மூன்றாவது தரப்பு இதை உறுதி செய்வது உண்மையில் காவல்துறையின் பணிக்கு ஒரு நற் சான்றாகவே அமையும். எனவே இது போன்ற சந்தர்ப்பங்களில் காவல் மற்றும் வருவாய்த்துறையினரே இது போன்ற மூன்றாம் தரப்பினரை அப்பகுதிகளுக்குச் சென்று வர அழைப்பு விடுத்து உண்மைகளை அறியச் செய்வது நல்லது எனக் கூறி மேற்குறித்த இரு கிராமங்களுக்கும் எங்கள் குழு சென்று வர அனுமதிக்குமாறு ஆணையிட்டார் (ஏப்ரல் 29, 2014).

இதன்படி சென்ற மே 14 அன்று மேல்மங்கலம் கிராமத்திற்கு நேரிற் சென்று இரு தரப்பு மக்களையும், ஜெயமங்லம் காவல் நிலைய ஆய்வாளர் தெய்வம் என்பவரையும் சந்தித்தோம். தேனி மாவட்டக் காவல்துறைக் கண்காணிப்பாளர் மகேஷ் ஐ.பி.எஸ் அவர்கள் பாதுகாப்புப் பணியில் இருந்ததால் தொலை பேசியில் தொடர்பு கொண்டு விரிவாகப் பேசினோம்.

மாலையில் உத்தபுரம் கிராமத்திற்குச் சென்று பாதிக்கப்பட்ட மக்களைச் சந்தித்தோம். காவல்துறை அதிகாரிகள் மதுரை சித்திரைத் திருவிழா பாதுகாப்புப் பணியில் இருந்ததால் சந்திக்க இயலவில்லை. விவரங்கள் வருமாறு:

எங்கள் குழுவினர் :

மனித உரிமைகளுக்கான மக்கள் கழகத்தை (People’s Union for Human Rights) சேர்ந்த பேரா. அ.மார்க்ஸ், வழக்குரைஞர் ரஜினி மற்றும் கு.பழனிச்சாமி, தேசிய மனித உரிமை அமைப்புகளின் கூட்டமைப்பைச் (National Confederation of Human Rights Organisations) சேர்ந்த வழக்குரைஞர் ஏ.சையத் அப்துல் காதர், ஆதித் தமிழர் பேரவையின் மாநிலத் துணைச் செயலாளர் விடுதலை வீரன் ஆகியோர்.

மேல்மங்கலம்

அருந்ததிய மக்கள் வாழும் பகுதிக்குச் சென்று பாதிக்கப்பட்ட காமாட்சி மகன் முத்துவேலு (39), பழனிச்சாமி மகள் காவியா (7), பழனி மனைவி பாண்டியம்மாள் (35), முத்தையா மனைவி காளியம்மாள் (80), கருப்பன் மனைவி நாகம்மாள் (70), முருகன் மனைவி முத்துப்பழனி (28), அழகுமணி மனைவி ஈஸ்வரி (39) உள்ளிட்ட பலரையும் சந்தித்தோம். அருந்ததிய மக்களின் உறவு முறைத் தலைவர் எஸ்.எம்.முருகன் மற்றும் ஆதித் தமிழர் பேரவையின் மாவட்டத் தலைவர் வீர பாண்டியன் ஆகியோர் விரிவாகத் தம் மக்கள்மீது நடைபெற்ற தாக்குதல் பற்றிக் கூறினர், எரிக்கப்பட்ட வீடுகள், கொளுத்தப்பட்ட அவர்களின் கோவில்கள் எல்லாவற்றையும் பார்வையிட்டுப் புகைப் படங்களும் எடுத்துக் கொண்டோம்.

மேல்மங்கலம் கிராமத்தில் அம்பலக்காரர், கள்ளர், மறவர், ஆசாரி, பிள்ளமார், செட்டியார் ஆகிய ஆதிக்க சாதியினர் மத்தியில் சுமார் 100 அருந்ததியக் குடும்பங்கள் வசிக்கின்றன. ஆதிக்க சாதியினர் மொத்தத்தில் 1000 தலைக்கட்டு எனக் கூறப்படுகிறது. நிலமனைத்தும் கள்ளர், தேவர், அம்பலக்காரர் முதலான ஆதிக்க சாதியினருக்கே சொந்தம். அருந்ததிய மக்கள் இவர்களிடம் கூலி வேலை செய்து வாழ்கின்றனர். சுமார் 7 பேர் துப்புரவுப் பணி செய்கின்றனர். படித்தவர்கள் யாருமில்லை.

22 ஆண்டுகளுக்கு முன் பாண்டி என்கிற அருந்ததிய இளஞர் ஒருவர் அகம்படியர் சாதியைச் சேர்ந்த ஒரு பெண்ணைத் திருமணம் செய்து ஒண்டு ஊரை விட்டு ஓடியுள்ளார். அதன் பிறகு இன்றுவரை அவர் ஊர் திரும்பவில்லை.

அதற்குப் பின் இன்று மேல்மங்கலம் கிராமத்து அருந்ததிய சாதியைச் சேர்ந்த முன்னாள் இராணுவ வீரர் பாலுச்சாமியின் மகன் சுரேஷ் (32) என்பவர் அதே ஊரை சேர்ந்த நாட்டார் கள்ளர் சாதியச் சேர்ந்த முத்துலட்சுமியைக் காதலித்து வந்துள்ளார். ஏப்ரல் முதல் வாரத்தில் இருவரும் ஊரை விட்டுச் சென்று எங்கோ வாழ்ந்து வருவதாகச் சொல்லப்படுகிறது.

ஏப்ரல் 3 அன்று நாட்டார் கள்ளர் சாதியச் சேர்ந்த மலைச்சாமி, பால்கார மணி, செல்லப்பாண்டி, சுப்பையர அம்பலகாரர் மகன் முருகன் முதலானோர் அருந்ததிய உறவு முறைத் தலைவர் ஜி.எம்.முருகனைச் சந்தித்து உடனடியாகத் தம் பெண்ணைக் கொண்டு வந்து ஓப்படைக்குகுமாறு எச்சரித்துள்ளனர். முருகன் ஒப்புக் கொண்டு ஒருவார கால அவகாசம் கேட்டு வந்துள்ளார்.

உறவுமுறைக் கூட்டத்தைக் கூட்டி அவர் பேசியபோது சுரேஷின் பெற்றோர், தம் மகன் சுரேஷும் முத்துலெட்சுமியும் இருக்குமிடம் தமக்குத் தெரியாது எனவும், எனவே தாங்கள் எதுவும் செய்ய இயலாது எனவும் கூறி விட்டனர். ஒரு கட்டத்தில் விவாதம் முற்றி சுரேஷின் சகோதரன், முருகனுக்கு எதிராகக் காவல் நிலையத்தில் புகார் அளித்துள்ளார்.

இதற்கிடையில் ஆதிக்க சாதியினரின் மிரட்டலால் அருந்ததியர்கள் மத்தியில் அச்சம் ஏற்பட்டுள்ளது. அருகிலுள்ள அல்லிநகரம் கிராமத்தில் சுரேஷும் முத்துலட்சுமியும் இருப்பதாகக் கேள்விப்பட்டு 6 ந்தேதி காலை முருகன் அங்கு சென்று விசாரித்துள்ளார். தமிழ்ப் புலிகள் என்கிற அமைப்பைச் சேர்ந்தவர்களிடமும் கேட்டுள்ளார். எதுவும் பயனின்றி ஊர் திரும்பியுள்ளார்.

அன்று மதியம் புரோட்டா வாங்கக் கடைக்குச் சென்ற கருப்பசாமி என்கிற அருந்ததியச் சிறுவன் (17) ஒருவனை ஆதிக்க சாதி இளைஞர்கள் அடித்து அனுப்பியுள்ளனர். இது குறித்து முருகன் ஆதிக்க சாதித் தலைவர்களிடம் போனில் பேசிய போது சின்னப் பையன்கள் செய்து விட்டதாகவும், கண்டிப்பதாகவும் சமாதானம் சொல்லியுள்ளனர்.

அன்று மாலை 6 மணி அளவில் அருந்ததியச் சாதியச் சேர்ந்த முருகுபாண்டி (35) என்பவர் குடித்துவிட்டு வந்து கள்ளர் சாதிப் பெண்ணைத் தம் சாதிப் பையன் அழைத்துச் சென்றதைப் பற்றி ஏதோ பெருமையாகப் பேசியுள்ளார். முருகுபாண்டி இவ்வாறு குடித்துவிட்டு வந்து மனைவியை அடிக்கக் கூடியவர் எனவும் யாருக்கும் கட்டுப்படாதவர் எனவும் முருகன் குறிப்பிட்டார்.

முருகுபாண்டியின் பேச்சில் ஆத்திரமுற்ற கள்ளர், தேவர் முதலான ஆதிக்க சாதியினர் சுமார் 6.30 மணி வாக்கில் அருந்ததியர் வசிக்கும் சத்திய நகர் பகுதிக்குச் சென்று வீடுகளைத் தாக்கியுள்ளனர். முன்னாள் பஞ்சாயத்துத் தலைவரும் தற்போதைய சொசைடி தலைவரும் நாட்டார் கள்ளர் சாதியில் முக்கியமானவருமான மலைச்சாமிடம் முருகன் இது குறித்து முறையிட்டபோது, “நான் போய் அவர்களை அமட்டி வைக்கிறேன்” எனச் சொல்லிச் சென்றுள்ளார்.

ஆனால் அடுத்த ஒரு மணி நேரத்தில் நூற்றுக்கணக்கான ஆதிக்க சாதியினர் ஆண்களும் பெண்களுமாய்த் திரண்டு வந்து மேல்மங்கலம் அருந்ததியர் பகுதியைத் தாக்கியுள்ளனர். ஆறு வீடுகள் எரிக்கப்பட்டுள்ளதை நாங்கள் நேரில் கண்டோம். தாக்கியவர்கள் அருந்ததியர்களின் கடவுளரையும் விட்டுவைக்கவில்லை. கூரை வேய்ந்த இரு ‘வீர் சின்னம்மாள்’ கோவில்களும் எரிக்கப்பட்டுள்ளன.

முத்துவேல் என்பவர் ஏழு குழந்தைகளை அழைத்துச் சென்று ஒரு வீட்டுக்குள் பாதுகாப்பாக வைத்துள்ளார். பின் அந்த வீடும் எரிக்கப்பட்டுள்ளது நல்ல வேளையாக அவர்கள் அனைவரும் தப்பியுள்ளனர். எனினும் முத்துவேலுவிற்குத் கையில் தீக்காயம்பட்டுள்ளது. ஈஸ்வரி என்பவரின் காது அறுக்கப்பட்டு அதிலிருந்த கம்மலும் பறிபோயுள்ளது. பல வீடுகளின் ஓடுகள் உடைக்கப்பட்டுள்ளன. தங்கள் வீட்டிலிருந்த பணமும் எரிக்கப்பட்டுவிட்டதாகவும், பறி போய்விட்டதாகவும் முத்துப்பழனி என்னும் பெண்ணும் முத்துவேலுவும் கூறினர். கண்காணிப்பாளர் மகேஷ் தலைமையில் வந்த காவல்துறையினர் தீயை அணைத்துள்ளனர்.

இது குறித்து ஆதிக்க சாதியினரில் முக்கியமானவரான முன்னாள் பஞ்சாயத்துத் தலைவர் மலைச்சாமியிடம் நாங்கள் பேசியபோது தாங்கள் தாக்குதல் நடத்தியதை அவர் மறுக்கவில்லை. முருகுபாண்டியின் பேசில் ஆத்திரமுற்று அப்படி நடந்துவிட்டது என்றார், தங்கள் சாதிப் பென்ணை அழைத்துச் சென்ற சுரேஷின் குடும்பமே அப்படிப்பட்டதுதான் என்றார். சுரேஷின் அப்பா வேறொரு ஊரில் தான் தேவர் எனச் சொல்லி அச் சாதிப் பெண்ணைத் திருமணம் செய்ய முயன்றதாகவும் கடைசி நேரத்தில் தாங்கள் சென்று அவர் ஒரு மாதாரி என்பதைச் சொல்லித் திருமணத்தை நிறுத்தியதாகவுக் குறிப்பிட்டார். சுரேஷ் – முத்துலட்சுமி காதலைப் பொறுத்த மட்டில் முத்துலட்சுமியை ஒப்படைத்து விட்டு சுரேஷ் கேரளா பக்கம் போய்விடுவதுதான் சரியாக இருக்கும். அல்லது முத்துலெட்சுமியை விட்டுவிட்டு அவன் வேறு பெண்ணைக் கட்டிக் கொண்டு ஊருக்கு வரலாம் என்றார்.

ஜெயமங்கலம் காவல் நிலையத்தில் ஆதிக்க சாதியைச் சேர்ந்த 20 பேர்கள் மீது வழக்குத் தொடரப்பட்டுள்ளது (குற்ற எண்: 60 / 2014). வன்கொடுமைத் தடுப்புச் சட்டம் 3(1) (10), 3 (2) (5) முதலான பிரிவுகளில் வழக்குத் தொடரப்பட்டுள்ளது. வன்கொடுமைத் தடுப்புச் சட்டத்தில் கைது செய்யப்பட்டவர்களைப் பிணையில் விடுதலை செய்ய இயலாது. ஆனால் வன்கொடுமைத் தடுப்புச் சட்டம் பொருந்தாது என உயர் நீதி மன்றத்தில் ஒரு வழக்கைத் தொடர்ந்து அந்த அடிப்படையில் வன்கொடுமையாளர்கள் பிணையில் விடுதலை கோருவதும் அதை நீதிமன்றங்களும் ஏற்றுக் கொள்வதும் வழக்கமாக நடைபெற்று வருகிறது.. இங்கும் கைது செய்யப்பட 20 பேர்களும் ஒரே வாரத்தில் பிணையில் விடுதலை ஆகியுள்ளனர்.

அருந்ததியர் சாதியைச் சேர்ந்த முருகு பாண்டியின் மீது இ.த.ச 307 வது பிரிவின் கீழ் வழக்கு தொடரப்பட்டு (குற்ற எண் 59) இன்னும் அவர் சிறையில் உள்ளார்.

எரிக்கப்பட்ட 5 வீடுகளுக்கு 2500 முதல் 5000 வரை இழப்பீடும் துணி மணிகளும் பாத்திர பண்டங்களும் கொடுக்கப்பட்டுள்ளன. காயமடைந்த ஐவருக்கு வன்கொடுமைத் தடுப்புச் சட்டத்தின்படி 60,000 ரூபாய் இழப்பீடு வழங்க உத்தரவாகியுள்ளது. பசுமை வீடுகள் திட்டத்தின் கீழ் 2 வீடுகள் கட்டித் தர உள்ளதாகவும் காவல்துறைத் தரப்பில் சொல்லப்பட்டது.

இந்த இழப்பீடு முதலியவை எல்லாம் கூட எங்களைப் போன்றவர்கள் நீதிமன்றத்தை அணுகிய பின்னரே மேற்கொள்ளப்பட்டது என்பதும், அரசுத் தரப்பில் அதுவரை எவ்வித முயற்சிகளும் மேற்கொள்ளப்படவில்லை என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது. அருந்ததியர்களைத் தாக்கிய ஆதிக்க சாதியினர் தமிழக அமைச்சரவையில் மிகவும் செல்வாக்குள்ள அமைச்சர் ஓ.பன்னீர்செல்வத்தின் சாதியைச் சேர்ந்தவர்கள். சிலர் உறவினர்களும் கூட. அதனால்தான் அரசு நடவடிக்கைகளில் இந்த மெத்தனம் காணப்பட்டது எனவும் தாக்கியவர்கள் எளிதில் பிணையில் விடுதலை பெற முடிந்துள்ளது எனவும் ஒரு கருத்தும் அந்த அடிப்படையில் அருந்ததியர்கள் மத்தியில் ஒரு அச்சமும் நிலவுவதும் இங்கே குறிப்பிடத்தக்கது.

அருந்ததியர்களைப் பொருத்த மட்டில் அவர்கள் தங்கள் பிழைப்பிற்கு ஆதிக்க சாதியினரையே நம்பியுள்ளனர். தற்போது அவர்களுக்கு யாரும் வேலை கொடுப்பதில்லை. நியாய விலைக் கடையில் வேலை செய்த ஒருவரையும் கூட வேலையை விட்டு நிறுத்தி விட்டனர். துப்புரவுப் பணியாளர்கள் ஏழு பேர் மட்டும் அந்தப் பணி செய்ய அனுமதிக்கப்பட்டுள்ளனர். மாடுகளுக்குப் புல் பிடுங்கவும் கூடத் தங்களை அனுமதிக்க மறுக்கிறார்கள் என்றார் சக்திவேல் என்பவர்.

எல்லாவற்றிற்கும் மேலாகக் கடும் அச்சம் அருந்ததியர்கள் மத்தியில் நிலவுகிறது. அஞ்சி ஓடிபோன பலர் இன்னும் வீடு திரும்பவில்லை.

நிவாரணப் பணிகள் நடைபெறுவதை கண்காணிப்பாளர் குறிப்பிட்டார். வன்முறையாளர்கள் பிணையில் விடுதலை செய்யப்பட்டதைப் பற்றிக் கேட்டபோது, நீதிமன்றம் விடுதலை செய்து விட்டது என்றார். வேலை கொடுக்காமல் சமூகப் புறக்கணிப்பு செய்யப்படுவதைப் பற்றிக் கேட்டபோது சுமார் 50 பேருக்குத் தான் அருகிலுள்ள கோவில் ஒன்றில் தற்காலிக வேலை வாங்கித் தந்துள்ளதைக் குறிப்பிட்டார். தினம் 200 ரூபாய்க் கூலியில் ஒரு வார காலத்திற்கு அந்த வேலை தரப்பட்டுள்ளது. அதற்குப் பின் அவர்களின் கதி என்ன என்பது தெரியவில்லை.

உத்தபுரம்

இங்கு கட்டப்பட்டிருந்த தீண்டாமைச் சுவர் இடிக்கப்பட்டதை ஒட்டி இந்திய அளவில் கவனம் பெற்ற ஊர் இது. இவ் ஊருக்கு நாங்கள் செல்வது இது நான்காவது முறை.

சுவர் இடிக்கப்பட்டதாக உலக அளவில் செய்தி பரப்பப் பட்டுள்ள போதிலும் இன்றளவும் அவ்வழியே வண்டிகள், ஆட்டோக்கள், லாரிகள் எதுவும் செல்ல அனுமதிக்கப்படவில்லை. எனவே சுவர் இடிக்கப்படும் முன் இப்பகுதியில் வாழும் பட்டியல் சாதியினர் எததகைய கஷ்டங்களையும் அவமானங்களையும் அனுபவித்தார்களோ அவை இன்னும் தொடர்கின்றன.

பேருந்து நிறுத்தம் கட்டப்படுவது தொடர்பான கோரிக்கை மட்டுமே நிறைவேற்றப் பட்டுள்ளது.

இன்னொரு முக்கிய கோரிக்கையான முத்தாலம்மன் கோவில் திருவிழாவில் வழிபடும் உரிமை என்பது பட்டியல் சாதியினருக்கு இன்னும் மறுக்கப்பட்டு வருகிறது. இது தொடர்பான தெளிவான ஆணையை மதுரை உயர் நீதிமன்றக் கிளை இட்டிருந்தும் பிள்ளைமார் சாதியினர் அதை அனுமதிக்கவில்லை.

இந்த ஆண்டு திருவிழாவின் போது பொங்கல் வைத்து சாமி கும்பிட ஆவன செய்ய வெண்டும் எனப் பட்டியல் சாதியினர் (தேவேந்திர குல வேளாளர்கள்) சென்ற மாதத் தொடக்கத்தில் அதிகாரிகளிடம் கோரியுள்ளனர். பொங்கல் வைக்க வேண்டாம், சாமி கும்பிட ஆவன செய்கிறோம் என அதிகாரிகள் கூறியதை இவர்கள் ஏற்றுக் கொண்டுள்ளனர்.

இது தொடர்பாக சென்ற ஏப்ரல் 7 ந்தேதியன்று ஆர்.டி.ஓ, தாசில்தார், டி.எஸ்.பி ஆகியோர் பேச்சுவார்த்தை நடத்த உத்தபுரம் வந்துள்ளனர். முதலில் தேவேந்திரர்கள் சார்பாக சங்கரலிங்கம் பேசி விட்டுச் சென்றுள்ளார். அடுத்து கோவில் நிர்வாகத்தைக் கையில் வைத்துள்ள பிள்ளைமார்களிடம் பேச இருந்தபோது அதிகாரிகள் அமர்ந்திருந்த கட்டிடத்தின் மீது பிள்ளைமார்கள் கற்களை வீசித் தாக்கியுள்ளனர். அதிகாரிகள் தங்களைப் பாதுகாத்துக் கொள்வதே பிரச்சினையாகி பேச்சுவார்த்தை நின்றுள்ளது. கோவில் பூட்டப்பட்டுள்ளது. திருவிழா நடக்கவில்லை. கல்வீசியவர்கள் யாரும் கைது செய்யப்படவில்லை. தேர்தல் முடிந்து வாக்குகள் எண்ணிய பின்னர் பார்த்துக் கொள்ளலாம் என தேவேந்திரர்கள் சமாதானப் படுத்தப்பட்டுள்ளனர். இரு தரப்பினர் மத்தியிலும் சுமுக உறவில்லாமல் கனிந்த பகையுடன் நிலைமை தொடர்கிறது.

எமது பார்வைகளும் பரிந்துரைகளும்

பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு இழப்பீடு வழங்க வேண்டும் என்பது வன்கொடுமைத் தடுப்புச் சட்டத்தில் உள்ள ஒரு முக்கிய அம்சம். அதை வரவேற்கிறோம். ஆனால் பிரச்சினை அத்தோடு முடிவதில்லை. பாதிக்கப்படும் பட்டியல் சாதியினர் மத்தியில் உள்ள அச்சத்தைப் போக்குவது அரசின் கடமை. மேல்மங்கலத்தைப் பொருத்த மட்டில் இந்த அச்சம் இன்னும் போக்கப்படவில்லை. இன்று அங்கு ஏற்பட்டுள்ளதாகச் சொல்லப்படும் அமைதி போலித்தனமான ஒன்று. இதை அரசும் காவல்துறையும் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். தாக்கியவர்கள் அனைவரும் இன்று பிணையில் வெளி வந்து தைரியமாக நடமாடுகின்றனர். அருந்ததியர் வீதி வழியே தான் ஆதிக்க சாதி இளைஞர்கள் திறந்த வெளியை நோக்கி விளையாடச் செல்கின்றனர். நாங்கள் அங்கு அமர்ந்து பேசிக் கொண்டிருக்கும் போதே அவர்கள் கிண்டலும் கேலியுமாக அச்சுறுத்தும் வகையில் அவ்வழியே சென்று வந்ததைக் கண்டோம்.

1.அருந்ததியர் பகுதியை ஒட்டி நிரந்தரமாக அங்கு காவல்துறை அவுட் போஸ்ட் ஒன்று அமைக்கப்பட வேண்டும்.

2. வன்கொடுமைக்குக் காரணமானவர்களுக்கு வழங்கப்பட்டுள்ள பிணையை ரத்து செய்யக் காவல்துறை நடவடிக்கை மேற்கொள்ள வேண்டும். அவர்கள் மீண்டும் சிறைக்கு அனுப்பப்பட்டு வழக்கைக் கவனமாக நடத்தி குற்றவாளிகளுக்கு வன்கொடுமைத் தடுப்புச் சட்டத்திலுள்ள அதிகபட்சத் தணடனையைப் பெற்றுத் தர காவல்துறை உடனடி நடவடிக்கை மேற்கொள்ள வேண்டும்.

3. அருந்ததிய மக்களுக்கு வேலை மறுக்கப்படுவது வன்கொடுமைத் தடுப்புச் சட்டத்தின்படி சமூகப் புறக்கணிப்புக் குற்றம். இது தொடருமானால் இச்சட்டப் பிரிவுகள் பயன்படுத்தப்படும் எனவும் இப்பகுதி வன்கொடுமைப் பகுதியாக அறிவிக்கப்படும் எனவும் விளம்பரப்படுத்தி நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்.

4. ஆதிக்க சாதியினரின் பகுதியில் உள்ள இரண்டு கடைகளில் மதுபானங்கள் விற்கப்படுவதாக எங்களிடம் தெரிவிக்கப்பட்டது. இது குறித்துக் காவல்துறை விசாரணை செய்து உரிய நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்.

5. தாக்குதலின்போது அருந்ததியர் வீடுகளிலிருந்த பணம் முதலியன பறிபோயுள்ளதாகச் சிலர் கூறினர். இது உண்மையா என விசாரித்து நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்.

6. அருந்ததியர்களுக்கு நிரந்தர வருவாய் வரும் வகையில் சுய வேலை வாய்ப்புத் திட்டங்கள், நூறு நாள் வேலைத் திட்டம் முதலிய சாத்தியமான வேலை வாய்ப்பு வழி முறைகளை அரசு கண்டறிந்து நடைமுறைப் படுத்த வேண்டும்.

உத்தபுரத்தைப் பொறுத்த மட்டில் ஆண்டுகள் பலவாகியும் பிரச்சினைகள் தொடங்கிய இடத்தில் அப்படியே தேங்கி நிற்கின்றன. அரசைப் பொறுத்த மட்டில் பிரச்சினைகளைத் தீர்க்க அரசியல் விருப்புறுதி கொண்டிருக்கவில்லை என்பதே உண்மை.. இது வன்மையாகக் கண்டிக்கப்பட வேண்டிய ஒன்று.

1. சுவர் இடிக்கப்பட்ட இடத்தை அகலப்படுத்தி அங்குள்ள எதற்கும் பயனற்ற கிணற்றை மூடி வண்டி, லாரிகள், டிராக்டர்கள் செல்ல வழி வகுக்க வேண்டும். பாதையில் போக்கு வரத்திற்கு இடைஞ்சலாக வேண்டுமென்றே அமைக்கப்பட்டுள்ள வீட்டுப் படிகள் முதலியன அகற்றப்பட்டு உறுதியான சிமின்ட் சாலை அமைக்க வேண்டும்.

2. முத்தாலம்மன் கோவில் அற நிலையத் துறையின் நிர்வாகத்தின் கீழ் கொண்டுவரப்பட வேண்டும். இதை நாங்கள் தொடர்ந்து எம் அறிக்கைகளில் வற்புறுத்தி வருவது குறிப்பிடத் தக்கது.

3. ஏப்ரல் 7 அன்று பேச்சு வார்த்தைக்கு வந்த அதிகாரிகளைத் தாக்கியதோடு பேச்சுவார்த்தைகள் நடைபெற விடாமல் தடுத்தது கடுமையான குற்றம். இதற்குக் காரணமானவர்கள் மீது வழக்குத் தொடராதது கண்டிக்கத் தக்கது. குற்றவாளிகள் கண்டறியப்பட்டு உரிய சட்டப் பிரிவுகளின் கீழ் வழக்குத் தொடரப்பட வேண்டும்.

Citizens’ Inquiry Committee

Madurai Kamaraj University in a Mess

A public hearing, organized by the “Save Madurai Kamaraj University (MKU) Coalition” took place on 22 nd March 2014 at the MUTA headquarters, Kakka Thoppu Street, Madurai – 02. The jury panel included advocate Dr. R. Krishnamurthy, Prof A. Marx, and journalist Mr. T.N. Gopalan.

As many as ten victims of the high-handedness of the MKU authorities deposed before the panel.

Apart from individual victims, some of the concerned organizations which made a presentation before the panel were, Madurai Kamaraj, Manonmaniyam Sundaranar, Mother Therasa and Alagappa University Teacher’s Association (MUTA), Federation of MKU Students and Scholars, All India Federation of University and College Teachers’ Organisations (AIFUCTO), MKU Struggle Committee, MKU Faculty Association (MUFA), All India Students Association (AISA), Students Federation of India (SFI), Bharathidasan University Teachers Association, Periyar University Teachers Association, Tamil Nadu Primary Teachers’ Federation, Federation for the Differently Abled Persons, All India Democratic Womens Association, All India Insurance Employees Association, Tamil Nadu Retired Teachers’ Association, Tamil Nadu Science Forum, Democratic Youth Federation of India and the Indian School of Social Sciences.

As if by way of confirming their intolerance, the varsity authorities tried to stall the inquiry itself. It had been scheduled to be held at a prominent auditorium in the city, but the Registrar of the varsity officially protested to the police, threatening agitation by students and staff in front of the hall if the inquiry was allowed to be held there.

Citing the letter from the Registrar-in-charge Muthumanickam, police denied permission to hold the inquiry at the auditorium as planned earlier. The venue was eventually shifted to the Madurai Kamaraj University Teachers’ Association’s office.

Here is the report of the three-member panel:

A university established by the State in 1966 as an extension centre of the University of Madras and subsequently rechristened in 1978 in the name of a nationally respected statesman and democrat, K Kamaraj, known popularly as the ‘Kingmaker’, who was instrumental in taking primary education to the nook and corner of Tamil Nadu, should have ideally evolved into a national level institution.

Sadly the Madurai Kamaraj University has today degenerated into an undemocratic institution where education and research have taken the backseat, with politics and ruthlessness occupying the prime positions.

Far from empowering the underprivileged, the institution has of late been depriving its research scholars, including a disabled girl, from continuing with their meaningful academic pursuits and instead forcing them to agitate like labour unions.

The genesis for this dubious state of affairs lies in the politicisation of appointment of Vice Chancellors in the state. It peaked during the erstwhile DMK regime of 2008-11 when Prof R Karpaga Kumaravel, the son-in-law of then State Minister Ko Si Mani was appointed Vice Chancellor of the university. During his tenure there were allegations of irregularities in the appointment of faculty members. Nonetheless, Karpaga Kumaravel was not an academic nincompoop and was reasonably known among education technology circles.

Soon after his exit in March 2011 and the establishment of the AIADMK Government two months later, well-intentioned academics and faculty members of the University had given a call to appoint clean and competent persons as Vice Chancellors of State universities.

However, all expectations that a distinguished academician would be found to lead the Madurai Kamaraj University and restore its past glory were belied when the Governor-Chancellor on April 9, 2012 appointed Dr Kalyani Mathivanan as Vice Chancellor of the university. The appointment order mentioned that she was the Head of English Department at the Ethiraj College for Women, a reputed government-aided institution in Chennai. What was not mentioned in the order was that she was the daughter-in-law of late AIADMK Finance Minister V R Nedunchezhian, whose wife Visalakshi Nedunchezhian is a key member of the ruling party.

In fact, even in Chennai, not many among the enlightened academic circles had heard of an English faculty by name Kalyani Mathivanan.

Even overlooking the political interference in her appointment, her selection as Vice Chancellor was patently illegal as it violated Clause 7.3.0 of the University Grants Commission Regulations (Minimum Qualification for Appointment of Teachers, Other Academic Staff in Universities and Colleges and Other Measures for the Maintenance of Standards in Higher Education) 2010.

As per this Regulation “The vice-chancellor to be appointed should be a distinguished academician, with a minimum of ten years of experience as professor in a university system or ten years of experience in an equivalent position in a reputed research and/or academic administrative organisation.” Also, “Persons of the highest level of competence, integrity, morals and institutional commitment are to be appointed as vice-chancellors.”

Both these stipulations – which were not in force when Prof Karpaga Kumaravel was selected – were given a goby while appointing Dr Kalyani Mathivanan as Vice Chancellor. What is disturbing is that contrary to her claim that she was a Professor of English, documents obtained under the Right to Information Act exposed that she was only serving as an Associate Professor of English at the Ethiraj College for Women. Thus Dr Kalyani Mathivanan secured the high profile job by an act of perjury, which is now the subject matter of a litigation filed by a professor, who himself was denied the Vice Chancellorship.

Dr Kalyani Mathivanan’s defence of her act of deceit is that the post of “Professor” was abolished long before the UGC Regulations of 2010 came into force. The question then arises if that is the case where was the need for her to misrepresent her designation.

It is not as if the other applicants for the post of Vice Chancellor were less competent. In fact, documents furnished under the Right to Information Act, revealed that among the applicants for the post were seven former and present Vice Chancellors, 11 Registrars of universities, five Controllers of Examinations, 19 Directors of various academic centres, 30 Heads of University Departments, 77 University Professors and six DLitt and DSc degree holders.

Besides, the Selection Committee had alongside Dr Kalyani Mathivanan shortlisted the names of Ramasamy, a Registrar and History Professor who was fully eligible for appointment to the post and R Jayaraman, former Head of Department of Entrepreneurship, who also had over 10 years experience as Professor. Both were overlooked and Dr Kalyani Mathivanan was given the post ostensibly due to her political connections.

A writ petition challenging her appointment was filed in Aug.2012, and the Madurai Bench of the Madras High Court orderedissueofquowarrantonoticeto Ms Kalyani Mathivanan, seeking to”show cause”inwhatcapacityshewasholdingthepost.

Thepetition was filedby K.V.Jeyaraj, Retd Prof of History/Former director or Pasumpon Muthuramalinga Thevar Chair.

He submitted that as per the University Grants Commission norms, theVice Chancellortobeappointedshould beadistinguishedacademicianwitha minimum often years ofexperienceas ProfessorinaUniversity system ortenyears ofexperienceinanequivalent positionina reputedresearchandacademicadministrativeorganisation. ButthepresentVCwasonlyanAssociateprofessorin acollege,henoted.

Thoughtherewereseveraleligiblecandidates amongmorethan the 100candidates enlistedin the searchcommittee,” thepresentincumbent,whoisineligible,hadbeenappointed, andhencetheappointment shouldbesetaside,”the petitionersaid.

Thesearchcommitteewhichidentified a panel of3-5names throughapublic notification ornominationoratalent research process should give weightage to academic excellence, exposure to higher education system and experienceinacademicandadministrativegovernance,amongotherthings.

Thepetitionersought aninterim injunctionrestrainingKalayaniMathivananfrom functioningas ViceChancellorofthe MKU. Healsoprayedtoissue a writofquowarrantotoshowcauseunderwhatauthorityshewasholdingofficeofthe VCandquashherappointment.

The case is still pending. So much for the academic concerns of our courts!

That apart, when an inexperienced person with little proven record of serious academic pursuit is appointed as Vice Chancellor, she turns to issues other than education and becomes overbearing too in order to conceal her own inadequacies.

Within two months of assuming charge she shut down two hostels, asked research scholars including women to vacate their rooms overnight and chose to privatise the hostel mess operations. This led to an indefinite strike by the students and impacted academic activity in July 2012.

The standoff that commenced then has only escalated in the past two years with both students and professors being victimized, one after another.

Students and faculty members have been ruing that the Vice Chancellor has been extremely undemocratic in dealing with them. For instance in September 2012, when MUFA wanted to organise a Teachers’ Day function she shot down the request but went ahead and organised a celebration on her own at the same venue.

Not known to encourage dissent of any sort, she has come down heavily on those not toeing her line at the academic and senate meetings. Those who dared defy her diktat and raise well- intentioned questions have been ruthlessly targeted and even their students have not been spared as the case of Prof Krishnaswamy would highlight.

Prof Krishnaswamy, who is the convener of the Tamil Nadu Federation of University Faculty Associations (TANFUFA), was removed as the Head of Department of Genetic Engineering at the School of Biotechnology in the University for posing uncomfortable academic and administrative questions to the Vice Chancellor.

A well known academic in his field, he has also been popular with the students. Nothing would illustrate his affability better than the fact that all of his students immediately erupted in protest when he was removed as Head of Department.

Students who were denied UGC scholarships have been refused an audience to represent their woes and when they tried to represent to the UGC Vice Chairman H Devaraj who came to the university to attend the convocation last year, on Oct 23, 2013, the university authorities cracked down on the protesting students.

As a culmination of this persistent victimisation of Prof Krishnaswamy and students, the Vice Chancellor on December 3, 2013 ensured that a resolution was passed at the university syndicate meeting to dismiss two research scholars – C Pandiyarajan attached with the School of Chemistry and J Arun attached with the School of Energy, Environment and Natural Resources. The official explanation, given by their respective guides through identically worded letters, was that they had indulged in anti-university activities.

That research scholars should be dismissed when the number of scholars pursuing research in the country has come down alarmingly speaks volumes about the leadership at the university and its concern for academic pursuit in an institution that was not long ago chosen for the UGC’s flagship University with Potential for Excellence Scheme.

This decision to expel research scholars led to spirited protests from students and research scholars lasting over 50 days.

It was in such a backdrop a citizens’ enquiry was held at Madurai.

Extracts from some depositions during the inquiry:

Prof S. Krishnaswamy, referred to earlier, narrated at length the humiliations he had to undergo at the hands of a vengeful management.

He was removed as the head of Department of Genetic Engineering (DGE) in March last year. The Registrar (in-charge) S.V. Hariharan issued a statement accusing Dr. Krishnaswamy of indulging in a “mud slinging campaign against the university authorities in gross violation of code of conduct and legal ethics” and requested the media to publish the statement “in the interest of a public institution which was (being) subjected to attack out of mala fide intention.”

He was shifted to the Centre of Excellence in Bio-informatics (CEB) as he was ineligible to hold the post of Head of DGE, a statutory department.

MKU claimed the following: He joined as an Information Scientist in the bio-informatics project of the School of Biological Sciences on a temporary basis in 1990.

In 1997, he was placed as an Information Scientist in CEB in the Professor’s scale of pay in violation of norms laid down by the University Grants Commission, the university as well as the State government. In 2001, he was re-designated as a Reader with effect from 1990 and as Professor with effect from 1997, again in violation of norms applicable for such re-designation.

He was elevated as a Senior Professor in 2007 and “erroneously” nominated as Head of the Department of Genetic Engineering in 2009, the statement claimed. “Dr. S. Krishnaswamy has been bringing discredit in a habitual manner to the university… by launching an online misinformation campaign through his old students and association friends which is a gross violation of all service rules,” it read.

Dr. Krishnaswamy said that he had been shifted from a statutory department to a less significant centre of excellence with a view to keeping him away from the university’s Academic Council and Senate meetings. “The authorities do not want anyone to raise questions at such meetings and therefore the entire exercise of shunting me out is an attempt to curtail the voice of dissent,” he said.

“After shifting me out, the university has appointed another female professor as the head. But the irony remains that the incumbent was promoted as a Professor in 2010 on the basis of clearance given by a committee comprising me. If I am ineligible to be the HOD, then she too is ineligible because her professorship itself becomes questionable,” he noted.

As the university peremptorily removed him, without even giving him a hearing, he protested strongly and students too stood by him. Some of his former students, based in foreign countries, started an online campaign seeking his reinstatement. They also sent representations to the Governor who is the Chancellor of the university.

However, Dr. S. Krishmaswamy continues to be a senior professor and Head of Centre of Excellence in Bioinformatics.

Easwari Pandaranayaka, a disabled postdoctoral fellow, submitted that she was evicted from the MKU hostel on the specious plea that she had been staying for more than 13 years and was told that post-doctoral fellows would not be given hostel accommodation , despite the fact she, as a disabled person, would be put to undue hardship if moved elsewhere. Eswari suffers from polio attack in both the legs resulting in locomotor disability of 65%, but the Vice Chancellor has sought to play down her physical issues saying she had only 25 per cent of disability whereas only 60 per cent and above deserved special consideration. What quibbling sans all humanitarian considerations!

Apparently under the impression she was not being respectful enough to her and that she was instigating students against conditions in the hostel, the VC also sought to prevent Eswari from pursuing her research further, arguing that post-doctoral work cannot be carried on with the mentor with whom PhD too had been done. However Dr. Eswari had obtained the necessary exemption from the UGC itself.

Besides, her mentor Prof. S. Krishnaswamy was declared ineligible to guide her, again on false grounds. The idea was to persecute her and evict her from the university altogether. The sheer spite of the MKU management is incredible – instead of being proud of the accomplishments of a disabled girl, and from a rural area like Theni at that, they are doing everything In their power to ruin her career. Mercifully she has obtained an interim injunction from the Madurai bench of the Madras High Court.

C. Pandiyarajan joined as a UGC junior research fellow (JRF). He and several others did not receive the monthly fellowship of Rs. 16,000 for months together for reasons never made clear. Repeated representations did not help. ‘UGC has not disbursed’ would be the standard response. When the UGC vice-chairman ( H Devaraj) visited the university on 23 October 2013, the affected scholars sought to represent their grievances to him, but they were prevented from meeting him. Subsequently varsity authorities issued a show cause notice asking why action should not be taken against Pandiyarajan for allegedly bringing disrepute to the university. They also went on to cancel his PhD registration altogether, saying that his research supervisor was unwilling to guide him any further. However Pandiyarajan denies such is the case and the varsity is only seeking to victimize him for seeking to highlight the grievances of the students at various fora. Now he has managed to obtain a stay from the Madurai bench of the High Court against the cancellation of the PhD registration.

J. Arun, another junior research fellow (JRF), too suffered the same fate as Pandiyarajan, and now the High Court has come to his rescue and stayed the arbitrary cancellation of his PhD registration.

N.Ramachandran joined the service of Madurai Kamaraj University Day College, as a Part Time Lecturer in the Department of Business Administration in the year 2009 and was promoted as Teaching Assistant in the department of business administration, Madurai Kamaraj University Evening College since March, 2011. He is also a Part time Lecturer in the Department of Business Administration Madurai Kamaraj University Day College simultaneously. When the MKU day college and MKU Evening College were merged in the year 2012, as MKU College, he was shifted to MKU College as a teaching assistant. He is now under suspension. His crime? He greeted the students of Anna University college who undertook a fast in support of the Eelam Tamils. The memo no.4/MKU College/M2/2013 dated 21.03.2013 issued to him states “you were found involved in the students agitation held on 19.03.2013 within the campus of MKU College, Madurai without obtaining prior permission from the higher authorities.”

It has been argued that the programme was held on a holiday in the Anna university campus and so the question of obtaining permission from MKU authorities does not arise.

On his part, Ramachandran responded to the memo, saying, “I would humbly state to your esteemed self that I did not organize the above said agitation and therefore I had no role in getting prior permission from the higher authorities. Since it is an Agitation organized by the students belonging to technical education of the Anna University, I had no role in getting prior permission from the Anna University or MKU authorities. It is furthermore, submitted that I did sign in the attendance on the first working day but on the following day the MKU Principal had used whitener to rub-off my name and my signature and impeded me from handling classes which has created a greater stress, trauma, turbulence and turmoil in my personal, professional, and family life.

“I participated in order to maintain discipline and to see that the students do not adopt any untoward means and that they follow the footsteps of Mahatma Gandhi so that no infra-structure of the college gets damaged. And only since I was present the student protest did not turn violent ”.But his pleas were in vain and since he is the sole bread winner his family is undergoing untold miseries. But his representations have fallen on deaf ears.

Dr S. Ravikumar , appointed Production Asst. in the department of Audio Visual Research Centre/Educational Multi media Research Centre (EMMRC) in 1987, subsequently made producer In 1994, has had to carry on a protracted court battle for further promotions and pay regularization. Though successful upto a certain stage, he has been victimized consistently, first shunted to a non-teaching position then suspended on charges of sexual harassment of a colleague – but seemingly without any adequate proof.

In any case he is being kept under suspension for more than a year. ‘Can an employee/teacher be kept under suspension for such a long time, without even holding an enquiry? Is it not against natural justice?’ wonder many.

Dr V Vasu of the Physics Dept who joined as a faculty in the University Grants Commission (UGC) – University with Potential for Excellence (UPE) programme in 2007, on lien from his University College, has been arbitrarily sacked, but four others junior to him have been absorbed in different positions. The matter is pending in the court. He suspects his clashes with the previous VC could have resulted in his sacking.

M.Parthasarathy, secretary of the MKU Scheduled Castes/Scheduled Tribes Employees Welfare Association, has been suspended on the basis of an anonymous petition. There was no enquiry whatsoever in to the charges made against him. Evicted from staff quarters, he has since been transferred to a constituency college.

He seems to have incurred the wrath of the management as he consistently fought for compliance with reservation norms. He also charged at the hearing that though he was abused by the VC, who referred to his caste in demeaning terms, the police refused to register any case of offence under SC/ST Atrocities Act.

Dr. P. Veeman, Associate Professor of English and Comparative Literature, was the former President of Madurai Kamaraj University Faculty Association. He served the University for more than 30 years. He was allowed to retire in June 2013 from the University and is legally entitled for all the terminal benefits. However, due to victimisation in June 2013 he has still not been given his pension.

We would also like to list here some of the actions of the VC that grossly undermine the welfare of the students and staff:

1) Evicting without prior notice all the girl students staying in the Girls Hostel and dumping them in another hostel which is without any basic amenities. Some of the girls were even asked to stay in the library hall and TV room. Three different hostel messes were clubbed together and privatized. The private management did not care to provide sufficient food to the inmates. This incident triggered protests by the girls in July 2012. The authorities claimed that the VC only wanted to accommodate the students of the Master of Film and Electronic Media course in the girls’ hostel. If such had been the case, she should have made necessary alternative arrangements instead of driving away the poor rural girl students from their hostel.

2) B.Sc (Tourism and Hospitality Management) and M.A (Tourism Management) are taught in Madurai Kamaraj University College in Madurai for the past ten years and are very popular among the students. The Vice Chancellor on her own decided to close down these courses and start degree and PG courses in the same subject in the university itself. Two of the teachers belonging to that department in the university college have now been transferred to the newly started department in the university. The fate of the other teachers who are also members of the teachers’ association (MUTA) is in suspense.

3) The B.B.A course is taught by the business management department of the MKU college. After the present VC took charge, she started a M.B.A course which is no doubt a welcome step. By all rationality this master degree course in business management should have been attached to the same department. Instead she has started a new department for this master degree course. A parallel to this action cannot be seen anywhere. The reason behind this action is said to be that the present H.O.D of the B.B.A course is a member of the teachers association.

4) There is also this scam relating to the appointment of Principal of the American College, already in troubled waters for various reasons.

The Governing Council of the college not only advertised but also passed a resolution to appoint a Principal with qualifications prescribed by UGC. But The Most Reverend Bishop Moderator thought it fit to downscale the qualification to Post- graduation (GC Resolution No.1/10/2011).

When this was taken up before the High Court (W.P.(MD)No.3530 of 2012& W.A.(MD) No.334 of 2012), the court directed Madurai Kamaraj University to consider the qualification approval of Mr M Davamani ‘in accordance with law and on merit’ (26.04.2012).

As Mr Davamani was not qualified as per UGC Norms 2010, Madurai Kamaraj Universiyty chose to invoke UGC Norms 2000 which was no more in force and gave him approval (02. 06. 2012). When the matter went to the court again ( W.P(MD)No.2556 & 9361 of 2012 and W.A(MD)No.966 & 989 of 2012), the court not only did rule that UGC Norms 2010 must be followed but also Madurai Kamaraj University must consult the University Gants Commission on the applicability of the words ‘concerned/allied/relevant disciplines in the institution’ as given in the UGC norms before giving approval(30.01.2013).

Now MKU was faced with fresh challenges. By now, Alagappa University had withdrawn Davamani’s PhD Education- Interdisciplinary (Education & Mathematics) following complaints of fraud. Davamani was also using two other versions of his PhD.( PhD Education and PhD Education(Interdisciplinary).

In the circumstances the varsity avoided consultation with UGC as contemplated in the judgment. Second it awarded ‘yet another degree to Davamani in addition to the three already awarded by Alagappa University – ‘PhD Education with Mathematics Specialisation.’ Even more interesting, MKU awarded Davamani an API score of 427 points (against the minimum required 400 points under UGC 2010 regulation), apparently without following any norms.

Since 2010, the UGC has introduced an objective method of calculating the professional standing of candidates on the basis of weighted scores called the Academic Performance Indicator (API). For becoming a principal one needs 400 points. How come Davamani was given as many as 427 by the varsity is the issue. On 25.02.2013, hurriedly the Syndicate of MKU gave Davamani, qualification approval.

But six months after giving approval to Davamani, on 04.09.2013, Dean CDC of MKU, wrote a bizarre letter to Vice Chairman, UGC, asking him whether Davamani was eligible for the post of the Principal.

The UGC responded saying, “You follow UGC 2010.”

And Davamani continues as Principal. Clearly there is an unholy nexus operating here.
It is further learnt the Vice Chancellor has also targeted media organisations for publishing news about the democratic protests undertaken by the students. Using her proximity to the ruling party, she has influenced the Department of Information and Public Relations (DIPR) not to release advertisements to newspapers which publish reports that are not to her liking.

OBSERVATIONS:

The Citizens’ Inquiry Committee is shocked to see the way in which the V.C has handled the democratic aspirations of the students who approached her with their genuine demands. They were not even permitted to meet the Vice Chairman of the UGC to air their grievances such as early sanctioning of their scholarships etc when he visited the campus last year. Those students who went to meet the vice chairman were later identified and victimized.

Another scholar was victimised just because he raised his voice demanding the Indian Govt to vote for the US sponsored resolution against the Human Rights violations of Sri Lankan Govt in the UN convention held in Geneva. He was charged that he raised his voice in collusion with some “Tamil chauvinist organizations”. The V.C had conveniently forgotten that the same demand was raised by the Tamil Nadu Govt itself and a resolution in this regard was passed unanimously in the state assembly.

We agree with the faculty organizations’ contention that there is a pattern in the victimization of staff, students and scholars that most of them are office bearers of their respective organizations. When they approached the Vice Chancellor for collective bargaining, she only targeted them, branded them as trouble-makers, instructed the concerned department heads to issue show cause notices to them and finally victimized them. She has even scolded one Dalit non-teaching association office bearer mentioning his caste in a derogatory way.

What shocked us very much was the way in which two senior professors, one Dr. Ramaraj of School of Chemistry and the other Dr. S. Selvakumar of the School of Energy, Environment and Natural Resources acted in accordance with the wishes and directions of the Vice Chancellor and cancelled the Ph.D registrations of their student scholars Mr.C.Pandiyarajan and Mr.J.Arun quoting the Ph.D regulation 10.1.

The panel carefully perused the credentials as also the performance reports of these two scholars and came to the conclusion that the above professors had failed to apply their minds in acting against these two scholars and did so only to please the higher authorities. The MKU PhD regulation 10.1 is related to the academic performance of the scholars whereas the PhD registration is sought to be cancelled on the ground that they indulged “in activities which disturb the smooth functioning of the University.” The research committee of the MKU has also behaved in the same way without applying its mind. This is very disheartening as in our culture a teacher is revered as equivalent to God, next only to the parents. Moreover according to the MKU regulation 26 (a), the guide holds the responsibility for guiding his/her student till he/she completes his/her research work. These two professors have set a bad example to academic community by sending out their students before they completed the course just to satisfy the whims of an authoritarian V.C who wanted to victimize the two scholars.

In this regard we appreciate the highly reputed scholar Prof Dr. S. Krishnaswamy of the Dept of Biotechnology for standing firmly for upholding academic freedom and dignity without fear of being victimized by the V.C.

We also strongly condemn the action of the local police in not registering the complaint lodged by the SC /ST association head Mr. Parthasarathy against the Vice Chancellor under the SC/ST atrocities act. She has scolded him mentioning his caste in public, with the intention to insult him. It is a grave charge which invites the SC/ST atrocities act. Refusing to register the case is again a serious charge. If the police officer in charge does not take action on this within a reasonable time, we will ourselves move the court in this regard.

Senior educationists are disturbed. As a report in the Hindu points out – There is an overwhelming view that ‘trust factor’ is grossly missing among the vital stakeholders – administration, faculty and students – in this university which is among the nine institutions in the country to have been conferred the prestigious recognition of University with Potential for Excellence by the University Grants Commission.

The campus which has produced Vice-Chancellors for various universities in the State is facing unrest, especially since last December on a host of issues, and MKU became the centre for protests, agitations and boycott of classes by students. Amidst claims and counterclaims by varsity authorities and protesting students, the university is now longing for academic ambience instead of police making rounds to maintain calm.

Senior academicians and faculty associations have expressed their suggestions to restore peace, harmony and mutual trust in the university.

A senior administrator in higher education G. Thiruvasagam, who served as Vice-Chancellor of Bharathiar University and the University of Madras, says the first important step was to break the communication barriers between the students and the Vice-Chancellor.

“You may be a genius but if you have ego and can’t communicate freely with your faculty or students, then a VC is in trouble. My advice is that a Vice-Chancellor of any university should go beyond the syndicate, senate and academic council. They should not look at students as enemies. At the same time, teaching staff or students too should not fall prey to the hidden agenda of associations,” Dr.Thiruvasagam says.

Renowned academician and former Vice-Chancellor of Anna University M. Anandakrishnan says he feels saddened over the falling standards in the appointment of Vice-Chancellors.

“My solution for peace and progress of any university is simple. Appointment of the Vice-Chancellor should be as per UGC norms. Money should not play a role and when people with stature become VCs, then automatically they will command respect,” he observed.

While Dr.Anandakrishnan objects to loading of university syndicate with government nominees as members, he also strongly believes that Vice-Chancellors these days are unable to command respect as teachers’ associations suspect something foul.

“Any university can be good only if its leader is apolitical. When there is a perception that a VC post is possible only if you have influence, then how can you expect respect from students and teachers,” he asks.

E. Balagurusamy, a former Vice-Chancellor and Tamil Nadu Planning Commission Member (Education), too is critical of the indifferent attitude of university authorities towards students and faculty everywhere.

“When I was the VC of Anna University, I used to go to the canteen, buy a token and take lunch along with the students. Leaders have to be informal and only then the students would think that you are for them whatever be the issue. The focus is missing these days. When we don’t care for them, then why will they care for us,” he asks.

Dr.Balagurusamy points out that issues are becoming complicated in institutions of higher education because students have lost interest in education since teachers have lost interest in students. “A Vice-Chancellor need not pamper students but at least try to help them. By doing that, any unrest in the institutions can be solved and no one will fight with you,” he adds.

RECOMMENDATIONS

a) After perusing all the statements of the victims and the relevant documents connected with the actions taken by the university administration we conclude unanimously that the actions taken which includes dismissal, demotions and transfers, against the following staff, students and scholars are illegal and are in violation of established rules. Those affected are 1) Dr. S, Krishnaswamy, Senior Professor, Dept of Biotechnology 2) Dr.S.Ravikumar, Producer, Education Multi Media Research Centre 3) Dr. Easwari Pandaranayaka, Post Doctoral Fellow under the mentorship of Dr.Krishnaswamy 4) Mr. Arun, Research Scholar 5) Mr. Pandiyarajan 6) Mr. Parthasarathy, Asst, MKU and the Gen. Sec., SC /ST Association 7) Mr. Ramachandran, MKU college, Madurai 8) Dr.Vasu, Associate Professor of Physics, MKU. We demand all these eight people should be reinstated in their original positions immediately.

b) Delay in the disbursement of stipends and scholarships to scholars and students is one of the major reasons for the student unrest in the campus. We cannot blame the V.C and the university management alone for this delay. The U.G.C and the state departments should release the funds in proper time so as to benefit the students. In prestigious varsities such as J.N.U these are distributed without delay. The same should be followed for other universities also. However the university management also should take necessary action on its part to get the amount sanctioned in time. Similar efforts should also be made to get the university grants for the salary of the teachers working in the university college so that the salaries of the teachers are distributed in time.

c) All the teachers working in consolidated pay must be made permanent with regular pay.

d) Immediate action should be taken to fill up the SC/ ST vacancies in the teaching and non teaching departments following the roster system.

e) We request His Excellency the Governor of Tamil Nadu and the Chancellor of MKU to establish a high level academic committee which includes reputed Professors serving in other state and central universities to enquire into all the excesses and patently illegal activities of the Vice Chancellor Dr. Kalyani Mathivanan.

The selection process of the Vice Chancellors should be radically altered. A national debate among the academicians is necessary in this regard. The present process leads to all sorts of corruption and in practice the post is virtually auctioned off to the highest bidder or sometimes the vacancies are filled with the relatives of the ruling party politicians.

We strongly believe that the root cause of the present academic unrest in MKU is the authoritarian and undemocratic attitude of the present Vice Chancellor who earned this post merely because she is a close relative of a former minister and a present ruling party heavy weight.

She is in no way suitable or qualified to lead a renowned university. We request the High Court Bench in Madurai, where Dr. Mathivanan’s appointment has been challenged, to expedite the proceedings and deliver justice as early as possible so that academic peace in this reputed university may be restored.

Dr. R. Krishnamoorthy

Prof. A Marx

Mr. T.N.Goaplan